Nieuw: Juli 2014, door E.
BRIEFNUMMER 003

Ik ben een jonge vrouw van bijna 20 uit België. ik ben op jouw site terecht gekomen doordat ik op zoek was naar de symptomen van ADD om ze aan mijn vriend te tonen. Zelf weet ik al sinds mijn 6 jaar ongeveer dat ik ADD heb. In de kleuterklassen merkten ze op dat ik veel zat te dagromen, dat ik trager was dan mijn klasgenootjes en dat ik mij heel moeilijk kon concentreren. in het lager ging het nog om mij overal door te slaan, wel ben ik veel gepest omdat ik stiller was dan de rest. in het middelbaar is het een beetje fout gelopen. ik ben gestart in het ASO (algemeen secundair onderwijs), de hoogste "stroom" van het middelbaar. uiteindelijk ben ik 1 keer blijven zitten en geeindigd in het BSO (beroeps secundair onderwijs), de laagste stroom. dit vooral doordat ik mij in de lesen en tijdens toetsen niet kon concentreren, en doordat sommige vakken zoals geschiedenis, aardrijkskunde en frans mij totaal niet interesseerden, dus was ik telkens gebuisd op deze vakken. ik in mijn eerste jaar in het hoger, ik heb HBO verpleging gedaan, liep het fout omdat het mij na een tijd niet meer intereseerde en al zeker het vak psychologie niet. ik paste liever alles toe in de praktijk dan erover te leren in theorie. dus ben ik nu op zoek naar nieuwe uitdagingen en werk en hoop ik dat ik het deze keer wat langer kan uithouden. Maar het heeft ook gevolgen in mijn relaties met mijn vriend, familie en andere vrienden. mijn kamer bijvoorbeeld is een rommelboel en als ik die opruim is het na een week terug hetzelfde. ook stel ik taken zoals strijken, de vaatwas legen en vullen uit.

Ik ben blij deze site gevonden te hebben. Nu weet ik ook wat meer hoe het bij een volwassene is.

Mvg,
E.
_________________

Ik ben inmiddels 49 jaar en sinds 2011 heb ik de diagnose ADD. Reeds tijdens mijn lagere school periode heb ik een concentratiestoornis. Toen werd het helaas niet als een symptoom van ADD herkend: in de jaren ’70 was die specifieke kennis over ADD ook niet aanwezig.
Dat is jammer, als ik eerder was geholpen, had ik hier de nodige baat bij kunnen hebben.

Tijdens de middelbare schooltijd leerde ik hardop om zo de leerstof te kunnen onthouden.
Ik bleef graag op de achtergrond en beleefde weinig plezier aan groepsgedrag. Ik heb een hoge opleiding genoten, waaronder WO Geschiedenis. Deze opleiding heb ik alleen gehaald omdat ik me hiervoor interesseerde en inzet toonde. Op werk kon ik moeilijk meekomen. Ik raakte snel de draad kwijt. Langere uitleggen kon ik niet volgen. En ik raakte snel overprikkeld. Met als gevolg ernstige stressklachten en soms een black out (micro psychose). Dat leverde erg nare gevoelens bij me op. Mijn theoretische niveau stak ver boven mijn functioneren in de praktijk uit. Verbaal ben ik goed ontwikkeld dus tijdens sollicitatie gesprekken vroeg de leiding geregeld hoe het toch kwam dat mijn werkervaring gering was.

Ik heb inmiddels geaccepteerd dat ik niet al te hoge eisen moet stellen aan mijn werk. Mijn chaotische werkstijl probeer ik te compenseren door bijvoorbeeld een dossier in talloze tabbladen te verdelen, waarvan een ‘normaal’ iemand erg duizelig zou worden. Voor mij was dat een manier een greep op de wereld om me heen te krijgen. Niet iedereen snapt dat helaas.
Ik ben daar in tegen wel goed in dingen uitpuzzelen tijdens mijn werkzaamheden/hobby’s.

Het kost me te veel energie om mijn werkstijl uit te leggen. Heb dan ook veel slechte ervaringen opgedaan met corrupte re-integratie bureaus die totaal geen empathie hebben. 
Ik heb slechts één goede chef gehad die wist hoe mijn gebruiksaanwijzing in elkaar zat.
Veelal verloor ik mijn baan doordat ik niet mee kon komen. Het was altijd pijnlijk voor mij om te merken dat mijn omgeving soms dacht dat ik niet wilde werken. Ook bleek vaak
geen enkele inlevingsvermogen in hoe pijnlijk het is voor iemand om zijn werk te verliezen.

Omdat ik niet echt geholpen werd, ging ik zelf op onderzoek uit: ik gooide de handdoek niet in de ring. Aanvankelijk dacht ik dat ik een stoornis in het autistisch spectrum had (Syndroom van Asperger). Tijdens diverse zittingen in Groningen (zelfhulpgroep) viel het me op dat mensen met autisme een slecht inlevingsvermogen hebben en nauwelijks zelfinzicht. Dat is bij mij wel goed ontwikkeld. Ook heb ik niet het pedante taalgebruik van mensen met Asperger. Ook anderen zeggen dat ik hooggevoelig ben en mensen goed kan aanvoelen.

Bij ***** in Arnhem, werd geconcludeerd dat ik geen autisme heb. Een psychiater velde hier helaas een oordeel over mij, zonder mij ooit gesproken te hebben.
Een slechte zaak. Nadeel van ***** is ook dat ze naar mijn idee teveel nadruk leggen op persoonlijkheidsstoornissen. Echter de mens is niet alleen ‘geest’, maar heeft ook een bepaalde infrastructuur aan hersenweefsels en chemische huishouding dunkt me. Het
Autisme Team Noord Nederland heeft me vervolgens beter geholpen: na een aantal gesprekken concludeerden ze dat ik ADD had: ik had hiervoor nog nooit van ADD gehoord. Voor mij was de ADD diagnose een geruststelling. Zo viel voor mij alles op zijn plaats.

Jammer is dat ik de schaalvergroting en de commercialisering in beide bedrijven heb ervaren. Dat trekt verkeerde lieden aan. We moeten terug naar de kleinschalige gezondheidszorg.
Inmiddels heb ik zelf ondervonden dat ik goed gedij bij solistisch werk en bezigheden die mijn grote interesse hebben. Ook is het belangrijk dat mijn werkomgeving rustig is en dat ik niet meerdere opdrachten tegelijk ontvang. Zo kan ik me beter concentreren op mijn taken.

Ik heb geaccepteerd dat ik alleen werk kan doen wat overzichtelijk is in gestructureerde omgeving. Belangrijk is ook dat de werksfeer goed is. Ik ben hier erg gevoelig voor. Ik kan dit ook snel aanvoelen en heb ook de neiging om de gevoelens van anderen over te nemen.
Voor mij kan dat erg vermoeiend zijn. Als ik me het lot van anderen teveel aantrek raken mijn gevoelens en die van anderen verweven. Ik heb mijn verstand ingeschakeld om me hiertegen
te beschermen zodat mijn hoofd niet overvol raakt val allerlei informatie en emoties. Ook vind ik het belangrijk om assertief te zijn zodat ik niet de hete kolen voor anderen uit het vuur haal. Inmiddels heb ik een eigen bedrijf in fotografie en schrijven en kan hier mijn ei kwijt.

Verder ben ik altijd op zoek naar (meestal) gezonde spanning. Dingen kunnen me snel vervelen, maar als iets mijn aandacht heeft kan ik er ook helemaal in opgaan (hyperfocus).
Ik heb een LAT relatie. Zo heb ik een eigen plek thuis om me bij tijd en wijle terug te trekken. Ik ben graag alleen, maar ben ook sociaal en kan ook contacten maken. Het onderhouden van contacten kost me moeite. Ik vindt ook dat niet elk contact de moeite loont om te houden.
Bij mensen waar ik me thuis voel en die enige diepgang hebben en betrouwbaar, rustig, en spontaan zijn en een brede belangstelling hebben voel ik me over het algemeen goed thuis.

Ik heb tevens geleerd meer voor mijn eigen belang op te komen en me niet automatisch verplicht te voelen aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Ook heb ik geleerd meer
op me zelf te vertrouwen en ik zie nu ook duidelijker dat veel mensen onbetrouwbaar zijn.
Prettig is dat ik alleen goed activiteiten kan ondernemen: dat waarderen velen om me heen.
Veel mensen hebben vaak moeite om hun vrije tijd door te komen en hebben altijd anderen nodig om tot actie te komen. Zo zit ik niet in elkaar. Ik ben daar in tegen wel geïnteresseerd
in het welbehagen van andere mensen, en pak graag weer een project op dat me interesseert.

Ik gebruik Ritalin. Een lage dosis: 3 tabletten a 10 mg per dag. Hierdoor wordt ik rustiger en krijg meer contact met mijn gevoel (verdriet). Soms voelt het medicijn als een koele beek die mijn geest verhelderd. Nadeel is de terugval na het uitwerken hiervan; dan wordt ik prikkelbaar en gespannen. Mijn hongergevoel neemt af door Ritalin, hetgeen positief is.
Een mogelijke bijwerking is tevens dat mijn gezichtsvermogen voor lezen iets afneemt. Ik neem aan dat het medicijn de stoffen aanvult die mijn lichaam mogelijk te weinig aanmaakt.
Ik heb in ziekenhuis ook wel eens gevraagd naar een soort hersenscan i.v.m. de aandoening.
Dit wordt echter niet gehonoreerd, mogelijk omdat zo’n onderzoek een dure business is.

Verder is het in deze tijd met de verharding in de samenleving en de verzieking op de werkvloer voor mijn eigen belang op te komen en me niet in te laten met louche figuren. Het is jammer dat bij veel mensen (overheid, werkgevers) het inzicht en de mentaliteit ontbreekt om de sterke kanten van mensen met ADD op een positieve wijze te kunnen benutten.

Ik wil dan ook tevreden zijn met mijzelf en het leven dat ik leidt en waarvoor ik kies.
Niet omdat ik dit altijd leuk vind. Maar het zelfbescherming. Dat is helaas hard nodig.

R.
_________________

Nieuw: Juli 2014, door M.J.
BRIEFNUMMER 001

Beste Karin

Graag reageer ik op je website.

Ik ben 47 jaar. In mijn familie komt ADD voor. Het is overduidelijk dat mijn vader het heeft, en dat ik het heb. Bij mijn oudste zoon is al op jonge leeftijd ADD vastgesteld. Hij is medicatie (Concerta) gaan gebruiken en is op een speciale school beland, waar hij heel goed is geholpen. Hij is nu 17 jaar en staat bijzonder stevig in zijn schoenen. Mijn jongste zoon leek aanvankelijk geen last van ADD te hebben. Maar de laatste tijd, nu er steeds meer van hem wordt gevraagd, zien we hem afglijden. De symptomen van ADD worden steeds duidelijker. We zijn nu hulp voor hem aan het zoeken. En ik ben blij dat we in een tijd leven waar adequate zorg geleverd kan worden.

Voor mijzelf is het allemaal niet zo gemakkelijk gegaan. Lang heb ik niet geweten wat er met mij aan de hand was. Gesprekken met de psycholoog zo’n twintig jaar gelegen leverden ook maar weinig op. De diagnose ADD bij mijn oudste zoon maakte echter een boel duidelijk over mijn eigen functioneren. Dat besef, tezamen met de problemen die het in mijn privéleven veroorzaakte, veroorzaakte bij mij een langdurige depressie. Sindsdien gebruik ik Efexor, een antidepressivum, waarvan ik vermoed dat het de ADD-problemen ook draaglijker maakt.

Na de draad weer te hebben opgepakt ben ik manieren gaan ontwikkelen om beter met mijn ADD om te gaan. Hier een bloemlezing over hoe ik dat doe:

· Mijn administratie is altijd op orde. Alle correspondentie en rekeningen scan ik in en bewaar ik in aparte mappen op mijn pc. Zo vind ik alles gemakkelijk terug en kan ik reconstrueren hoe dingen zijn verlopen. Alleen belangrijke correspondentie en facturen bewaar ik, de rest gaat bij het oud-papier. Ik gebruik software om de mappen met informatie op mijn pc te synchroniseren met mijn laptop. Zo kan ik altijd bij mijn informatie. Ook maak ik regelmatig backups.
· Afspraken en herinneringen zet ik in de agenda van mijn smartphone. Ik gebruik een app waarmee de agenda op mijn smartphone wordt gesynchroniseerd met agenda’s op mijn pc en laptop.
· Mijn vrouw weet dat bovenstaande heel belangrijk is voor mij. Hoewel zij het niet nodig heeft snapt zij dat het voor mij wel belangrijk is. Ze helpt me er ook bij: ze scant ook documenten in en zet ook haar afspraken in de elektronische agenda.
· Belangrijke gesprekken bereid ik goed voor. Ik maak een lijstje van gespreksonderwerpen, anders vergeet ik de helft.
· Aan het eind van een belangrijk gesprek vat ik samen wat zojuist is afgesproken. De afspraken schrijf ik op.
· Om op mijn werk grote hoeveelheden nieuwe informatie te ordenen (ik doe wetenschappelijk onderzoek) gebruik ik mindmaps.
· Niet iedereen in mijn omgeving hoeft te weten dat ik ADD heb. Het is voor mensen nou eenmaal lastig om te zien of je iets niet wilt of echt niet kunt. Het predicaat ADD werkt dan, net als bij ADHD, snel stigmatiserend, en gezien als excuus om dingen niet te hoeven doen.

Op deze manier probeer ik mijn hoofd zo leeg mogelijk te houden en zo goed mogelijk te functioneren. Sommige situaties blijven echter lastig. Ik vind het vervelend als ik niet goed begrepen word. En als dat in situaties is waarbij ik ook emotioneel geraakt word dan loop ik gemakkelijk vol. Ik probeer dan op een haast bezeten manier dingen recht te zetten. Dat is zeer vermoeiend voor mij maar ook voor mijn omgeving. Ik weet dat ik rustig moet blijven en die alsmaar rondcirkelende gedachten uit mijn geheugen moet krijgen. Maar eenvoudig is het niet.

Tot zover.

Karin, mocht je dit op je website willen plaatsen dan wel graag anoniem.

Groeten, M.J.
_________________

DE ONDERSTAANDE BRIEVEN ZIJN AL WAT OUDER ( 2004- 2012)

Hoi Karin,
Ik zal mijzelf eerst even voorstellen: ik ben ------, 50 jaar, gehuwd, 2 kinderen van resp 8 en 10. Ik ben werkzaam als personeelsfunctionaris en herstellende van de zoveelste burn out. Sinds enkele maanden volg ik bij een psycholoog een traject mindcoaching en zij opperde dat ik mogelijk ADD zou kunnen hebben. Binnenkort heb ik een gesprek met een psychiater. Ondertussen heb ik op internet gekeken en kwam al snel op jouw website uit. Wat een herkenning!
Lange tijd heb ik gedacht dat ik ‘gewoon’ depressief was. Ik heb in mijn leven 3 depressies gehad, maar nooit is mij duidelijk geworden waarom. Geen moeilijke jeugd en problemen waar velen in het leven mee kampen. Therapieën sloegen nauwelijks aan, want wat had ik nou te vertellen in de groepstherapie?
De afgelopen 3 jaar heb ik op mijn werk zeer hard gewerkt, en ook kunnen werken. Goede prestaties geleverd, tot groot genoegen van mijzelf: eindelijk heb ik laten zien dat ik ook wat in mijn mars had. Het vele werken, ook in avonden, heeft mij uiteindelijk opgebroken.
Waar ik mijn halve leven al last van heb is concentratieproblemen, en dan vooral het snel afgeleid zijn, heel veel moeite om aan een klus te beginnen en soms ook ‘overgeconcentreerd’ zijn. Chaotische werkstijl, in gesprekken van de hak op de tak springen en veel moeite met geconcentreerd luisteren. Aan de andere kant een enorm invoelend vermogen in anderen en doorzettingsvermogen. Er zijn ook goede kanten aan ADD
Groet ****

Beste Karin,
Voor het eerst je websites bekeken vandaag.
zelf pas een maand geleden gediagnosticeerd met ADD en medicatie gekregen,
inderdaad of er een wereld opengaat
maar bij mij ook veel rouw over wat er allemaal niet mis had hoeven te gaan in mijn leven. Ik ben tweeënvijftig en maatschappelijk erg mislukt ondanks hoge intelligentie en opleiding
frustraties en verdriet daarover moet ik nog gaan verwerken. Ik moest wel erg in mezelf lachen toen ik de brieven op je website las:
zo herkenbaar de overborrelende stukken tekst zonder lege rustruimte ertussen! Zelf ben ik al een tijdje de knop kwijt waar de automatische hoofdletters na een punt door geregeld worden, en ik merk dat ik me dichter bij mezelf voel door wat leestekens
en andere formele schrijfregels te negeren, die ik overigens wel goed beheers. ik heb er bewondering voor hoe je al zo lang veel energie en werk hebt gestopt in het verzamelen van informatie en het delen ervan, je hebt veel mensen geholpen zie ik. ik vond het ook fijn om te lezen hoe je je verder hebt kunnen ontwikkelen in de VS en tenslotte zag ik net dat je je opgebouwde professionaliteit in inkomen wilt gaan omzetten. dat is volkomen terecht en ik vind het goed dat je die stap hebt gezet!
Veel succes voor de toekomst!!! indien gewenst mag je m'n tekst of deel ervan gebruiken/publiceren
vriendelijke groet,
marina

Dag Karin,
Ik ben niet als ADD gediagnosticeerd. Ik ga nu naar een psycholoog en die stelde een aantal vragen waarvan ik dacht, hmm, dat klopt en het feit dat hij die vraagt zal wel een betekenis hebben. Wat op net rondgezocht met de vragen die hij stelde en ik kwam eigenlijk direct bij add uit. Ik herken me zo in de verhalen van deze site (minder tot bijna niet in de verhalen van adhd). Maar goed, ik heb onder de baan mezelf wel geleerd om met sommige van mijn afwijkingen om te gaan: gsm nota's zijn een zegen, planners voor op werk ook, mij emotioneel hechten aan jassen en paraplu's (onnozel, maar anders moet ik om de haverklap nieuwe kopen), wekkers zijn een fantastische uitvinding, heb zoveel mogelijk domicilieringen, de uitreksels en administratie smijt ik in dezelfde doos, waardoor die vanzelf chronologisch liggen (en ik tot ieders verbazing, ook de mijne, de juiste info steeds razendsnel terug vind --> het enige probleem is dat je een groot vertrouwen in je intuitie moet zien op te bouwen: aanvaarden dat je sommige dingen onbewust weet en dit voor andere mensen onbegrijpelijk is dat je daarvoor op je onderbewuste vertrouwt). Zo is het me ook met mijn doctoraat vergaan: ik wist heel veel dingen 'onderbewust', hoewel ik die wel 'bewust' in m'n hersenpan had geplaatst, alleen gingen de linken naar de informatie verloren en bleef alleen het antwoord over, hoe ik dan later aan dat antwoord kwam? geen idee, wat mijn promotor grote zorgen baarde. Misschien ook even vertellen dat hoewel add'ers over talgemeen een probleem met wiskunde zouden hebben, mijn doctoraat zich in de wiskundige sfeer bevond (stromingsvergelijkingen), maar dat ik een heel eigen manier van wiskunde heb (reeds in de lagere school en het middelbaar: je kan zeggen dat ik eigenlijk de wiskunde heb moeten vertalen naar mijn eigen hoofd). Het valt me ook op dat hoe 'bewuster' ik leer, hoe slechter ik de informatie verwerk en hoe minder goed die bruikbaar wordt voor mij: zo kan ik heel moeilijk een muziekstuk van buiten leren door er op te gaan studeren, de beste methode is gewoon op de achtergrond laten draaien en er tussen de soep en de patatten eens naar kijken... Ook merk ik dat m'n lange termijn geheugen veel beter is dan m'n korte. Oh ja, ik ga naar de psycholoog omdat ik een probleem heb met relaties en omdat ik na 1 of 2 jaar rusteloos wordt en hard wil weglopen en dat dan ook meestal doe: met doctoraat was dit niet nodig omdat je dan compleet op je eigen tempo werkt: soms zet je alles es in overdrive om dan later alles te laten bekoelen en je hersenen de tijd geeft om alles te plaatsen, op een normaal werk en in relaties gaat dit natuurlijk niet. In ieder geval, ik heb hier neergeschreven hoe ik m'n eigen brein ervaar, hopelijk denk je nu niet: add, dat zal wel, die is hier gewoon geschift :-)
Groetjes,
Connie

Hallo Karin,
Vandaag kwam ik op jouw site terecht, omdat ik op zoek was naar informatie over concentratiestoornissen. Ik ben inmiddels al drie keer ontslagen bij een werkgever (meestal na zo’n 1,5 a 2 jaar) en krijg telkens hetzelfde praatje. Fijne persoon om mee samen te werken, intelligent, grote inzet, zeer loyaal naar collega’s maar functioneert niet zoals het moet. Op dit moment zit ik zonder werk thuis. Gelukkig ben ik door veel werkgevers wel redelijk respectvol behandeld, maar toch drijft het me soms tot wanhoop. Hoe moet dit verder??
Ik heb een universitaire opleiding, een goed stel hersens (weliswaar misschien met een kleine afwijking), in normale omstandigheden redelijke sociale vaardigheden en ik het lukt me nauwelijks om in mijn eigen onderhoud voorzien. Het is ook geen luiheid of onwil, want ik zet me vaak voor meer dan 100% in.
Ik heb al van alles geprobeerd, communicatietraining, een training versterk je persoonlijke kracht, een assertiviteitstraining, psychotherapie, NLP, maar het lukt me op lange termijn slecht het geleerde vol te houden. Hoewel ik me vrij goed over teleurstellingen heen kan zetten, lukt dat nu niet meer zo goed en heb ik niet langer zin om op deze manier verder te sukkelen. Gisteren zag ik op TV een programma Aperitivo waar een jongen vertelde over zijn chaotische manier van leven, perfectionisme, weinig kunnen afronden etc. Hierdoor ben ik op zoek gegaan naar meer informatie. Ik had al het een en ander gelezen over ADHD, maar herkende mezelf daar maar gedeeltelijk in. Ik kan me zelf goed in de hand houden, en ik ben vrij rustig over het algemeen. In mijn hoofd is er alleen weinig rust, maar ik ben me ervan bewust dat anderen daar nauwlijks iets van merken. Mijn vader heeft al diverse keren gezegd dat ik waarschijnlijk ook ADHD heb. Bij hem is de diagnose ADHD gesteld op latere leeftijd. Toen ik echter over ADD las herkende ik zo verschrikkelijk veel. Deels was ik opgelucht en deels schrok ik ervan, maar het heeft me in ieder geval de energie gegeven om de stap te zetten om naar een arts te gaan om uit te zoeken of bij mij de diagnose ADD gesteld kan worden. Tegelijkertijd begrijp ik ook dat deze diagnose niet vaak gesteld wordt, maar ik ben erg blij om dit soort dingen allemaal te weten, zodat ik een beetje beslagen ten ijs kan komen bij mijn arts. Ik ben je erg dankbaar dat je deze website hebt opgezet, met name de informatie over ADD en werk was erg nuttig! Ik hoop dat het nu eens gaat lukken een werkplek te vinden waar ik wel kan laten zien wat ik kan. En ik hoop heel erg voor iedereen die met ADD kampt dat werkgevers zich ruimdenkend en open willen opstellen, zodat de creatieve ideeën van mensen met ADD niet verloren gaan!
Groetjes ********